Her şey daha farklıydı biz çocukken;
En büyük acımız,
Bir parçası kırılan oyuncağımızdı mesela…

Bazen silgimizi çaldırıp küserdik dünyaya;
İhanet, ancak bu denli küçük bir kalıba sığardı o zamanlar
Issız bir köşeye çöküp ağlardık sonra…

Büyümek erişilmez bir zevkti biz küçükken;
Hemen geçsin isterdik yıllar,
Bir treninin vagonları gibi ardı ardına
Büyüyünce daha da adam olacakmışız gibi bir hırsla…

Büyüdük sonunda;
Düşlerimiz de büyüdü, ama hayal kırıklıklarımız da
Sevgimiz de büyüdü, fakat acılarımız da
Çınar olmanın ne zor olduğunu öğrendik çınarlaşırken
Düşmemek için nasıl da sıkı sıkıya tutunduk toprağa…

Çocuk olmak şimdi;
Geri dönmek o pembe panjurlu dünyaya,
Hayat filmini geri sarmak,
Fidan olmak, filiz veren taptaze sonsuz umutlarla
Artık yalnız uykularımızı süsleyen imkansız bir rüya…

ZUHAL ERASLAN

2.5/5 Toplam verilen oy :