Küçüktüm o zamanlar, çocuktum.
Gök gürlese anama sığınır,
Koynuna girer, yatardım.
Nerdeyse asırlar geçti,
O sıcaklığı hiç kimsede bulamadım.

Her şey söylenmezdi babaya,
Çekinirdim, anama geçerdi nazım.
Derdim, ‘ Bana para lazım.’
Varsa verir, yoksa bulur buluştururdu,
Küçüktüm o zamanlar, çocuktum,
İstemeyerek de olsa, anamı çok üzdüm.

Yemez, yedirir, giymez giydirirdi,
Ne zaman canımız sucuklu yumurta çekse,
Sabahın köründe, üşenmeden bakkala gider,
Ekmeğin en sıcağından, peynirin en iyisinden,
Sucuğun en lezzetlisinden alırdı.
Paramız olmazdı ama babamızın hatırı vardı,
Hesap yüklü de olsa aybaşında öderdik.

Benim markalı spor ayakkabım hiç olmadı,
Anamın pazardan aldığını giyerdim.
Daha dün gibi hatırlarım,
Sevincimden, sanki kanat takıp uçardım.

Ah sevinçlerim, heyecanlarım,
Işıl ışıl parlayan, gülen gözlerim,
Hayallerim, çocukça duygularım,
Yalancı baharlarım, sözde aşklarım,
Beni bırakıp, nerelere gittiniz?

Anam, sadece bizlere değil,
Parayla, elin çocuklarına da bakardı.
Dikiş diker, iğne oyası yapar, satardı.
Çocuklarım başkalarının ellerine bakmasın diye,
Gecesini gündüzüne katardı.
Küçüktüm, o zamanlar çocuktum,
Aklım ermeye başladığında,
Fakir olduğumuzu çok da geç olsa anlamıştım.

Babam öldüğünde, dünya başıma nasıl yıkıldıysa,
Zamanla, yüreğime kocaman bir taş oturdu.
O küçük çocuk bir günde nasıl büyüdü?

Evin küçük babası olmuştum olmasına da,
Anama hep muhtaç doğmuştum.
Ağladığımda, yanağımdan öper,
‘Kuzum’ diye severdi.

Paramız yoktu, borcumuz çoktu.
Kışın, hava çok soğuk olurdu,
Dışarıya lapa lapa karlar yağardı,
O zamanlar sobamız vardı da,
Kömürümüz yoktu.

Bir an önce hayata atılmalıydım,
İnsan içine katılmalıydım.
Anam için, kardeşlerim için,
Yeni bir dünya kurmalıydım.
İnanmıştım, başarmalıydım,
Çünkü ben, babamın oğluydum.

Kendimi kurtardım kurtarmasına da,
Anamı ve kardeşlerimi kurtaramadım.
Parçalandık, dağıldık,
Her birimiz bir yerlere savrulduk.
İçimde öyle derin bir yara var ki,
Asla kabuk bağlamıyor.

Bağırıyorum, haykırıyorum zamana,
Her defasında sesimi duymazdan geliyor.
Kader denilen kördüğüm, ağlarını acımasızca örüyor.
Çok şükür sağlığım iyi olmasına iyi,
Çünkü anamın duası koruyor.
Yıllardır içim yanıyor, kanıyor, acıyor,
Hatırımı yine bir tek anam soruyor.

Bir gün olsun gün yüzü görmeyen,
Cefakar, çileli anam,,,
Biliyorum, ne desem boş,
Asla hakkın ödenmez.
Benden dualarını esirgeme anam,
Bırak, yine çocuk olayım,
Sımsıkı sar beni,
Yine koynunda yatayım.
Yine ‘kuzum’ diye sev beni,
Hep sev,,,
Yanaklarımdan öp beni,
Hep öp,,,
Seninle huzur bulayım.

Bırak, bırak beni anam,
Çocuklar gibi ağlayayım,,,



Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
12 Mayıs 2013 Pazar - Saat : 04.40-Isparta

2.5/5 Toplam verilen oy :