Bir zamanlar yüzüm gülerdi benim,
Çocuklar kadar şendim,
Kağıttan gemilerim,
Oyuncak arabalarım vardı,
Balonlar uçururdum gökyüzüne,
Sevgiyle, heyecanla atan bir kalbim,
Yerlere göklere sığmayan hayallerim vardı,
Denizlerim vardı uçsuz bucaksız,
Topraklarım vardı bereketli,
Yağmurlarım vardı sevgiyle yağan,
Bir el dokundu mu bana, mutlu olurdum.

Hava soğukmuş, kuru ayazmış,
Dona çekmiş her yer,
Kırağı düşmüş, çok kar yağmış,
Başımda eksik olmasa da dumanlı bulutlar,
Fark etmezdi benim için,
Rüzgara verirdim hüznümü,
Bozmazdım moralimi,
Bakardım keyfime,
Güneş bile kıskanırdı gülen yüzümü.

Sonra bir fırtına esti,
Alabora oldu gemilerim,
Kırıldı birer birer oyuncak arabalarım,
Çok kötü nazar ettiler,
Beni bende öldürdüler,
Gülüşlerimi kör bir kuyuya kilitlediler.

Evde yağ bitmiş, yoğurt bitmiş, ekmek bitmiş,
Yahu önce ben bitmişim, tükenmişim,
Gözüne gözüne, vurun abalıya, acımayın misali,
Onlar vurmuş, ben seyretmişim,
Kendi yağımda erimişim,
Aşıma zehir bulaşmış,
Feryadım dağlara ulaşmış,
Sebep olanlar, mutlu musunuz?

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
25/11/2018, Isparta

Şiirin hikayesi :
*İnsanlarla oynamamalı. Bir yerleri var bir ince yerleri. İşte oraya değmemeli.
*Konuşan insan öyle kolay kolay dertten ölmez. Bir insan konuşmadı da içine gömüldü müydü sonu felakettir.
*Demir olsam çürürdüm toprak oldum da dayandım.
Yaşar Kemal

2.5/5 Toplam verilen oy :