Farzet ki,
Belki’leri ve keşke’leri,
Çıkarıp, attım hayatımdan.
Ne değişti?
Sahipsiz bir it gibi,
Öleceğim kesindir.
Kim bilir…
Belki bu,
Belki de şu köşe başında.

At sinekleri konar üstüme,
Börtü böcek yer beni.
Lime lime olur etlerim.
Kurtlanır, kokar her bir yerim.

Oysa,
Daha dün, elimde gül demedi vardı.
Bir de cüzdanımda taşıdığım vesikalık resmin.
Resmin bende kalsaydı da,
Keşke gülü sana verebilseydim.
Keşke ölmeseydim diye,
Yalvarsaydım Allah’a.
Belki, duyardı sesimi.

Hasretin sarar ansızın,
Sen gelirsin aklıma.
Elinde tuttuğun,
Kim bilir…
Belki de, bir deste güldür.
Koklayamam.
Faniler konuşamaz da.
Derdimi anlatamam.
Sorarım kendi kendime,
Bana hiç gül vermiş miydin?

Belki…
Bir gün gelirsin yine.
Ansızın açarsın gönül kapısını.
Verirsin elini.
Aç bir kurda bürünürüm o an.
Elim bırakmaz elini,
Belki, verirsin bile kendini.
Keşke, ölüm çukuruna atmasaydın beni.
Belki, senin olurdu kalbim.

Ben yine de,
Belki’leri ve keşke’leri atamadım hayatımdan.
Bir mıh gibi yapıştı sevgin.
Kopamadım.
Kötü koksam da,
Ben kötü adam değilim,

Vecdi Murat SOYDAN
02/01/2006 Mihalıççık/ESKİŞEHİR

2.5/5 Toplam verilen oy :