Bu şehrin kuytu bir köşesinde,
Ay'a tutulmuş gibi,
yarı uyanık gecelerdeyim.
Yüreğim kopmuş,
bir damar gibi vuruyor,
son can atışları sanki..
Yalnızlığın, sensizliğin,
kederin acımasız yarası yeşermiş,
yorgun Ruhumda.
Savruk biçareyim uykunun,
hayallere sarmaş dolaş olması gibi.

Ta eski, zamanlardan,
başka evrenlerden gelen,
acı bir haykırış gibi gürültülü.
Gelir-misin bu garip yeniden,
yaşamaya başlayınca?
Duyar-mısın Kalbim yeniden,
atmaya başlayınca?
Bilir-misin Kaderim,
bağlanınca tekrar sana,
belki sen sen olunca?

Gitmek uzaklara en kolay olandır,
yakınlarda kalmak daha mı zor?
Oysa Yüreğim amansız kavgalarda,
en yakın en uzak bana.
Kalmak kovulmadan gitmek mi?
işte karmaşık olan ardı sıra.
Bekliyor Cehennem Ruhumu kara,
Sen aydınlık olan yoksun yine..

Güneşim son ışığım,
yavaş yavaş saklanır kara kan ardına.
Gelmediğin zaman esir alır bedenimi,
acının sonsuz çayırları,
deli ırmakları sürüp atar,
hırçın denizlere balıklara yem gibi..

Oysa Karanlık, ışığın olduğu,
yerlerde yaşar bilmez misin?.
Bak ne hoş Yağmurlar yağar gece yarıları,
sazımın teli gibi kopuk ve suskun,
bir elin uzanışı gibi umutlu.
Akşamdan kalma bir maviye bakar,
nispet edercesine gözlerim,
o mu seni benden alan?

Bekleme benimle gel beyaz gül gel,
gidelim en uzun yolculuklara ,Gidelim,
Senin Hayalin düşüm oldu,
tek korkum gidişin beni bırakmıyor,
şimdi uzaklığın en yakınlığına denk,
tek korkum bütün bensiz düşlerin..

Sesim işitilmez toprağa akmadıkça Bedenim,
ruhum varmadıkça sonsuzluğa..
Sensizlik sessizlikten başka nedir ki?
nasıl konaklarım daha fazla bu yalan Dünyada.
Bir Melek misali,
Uçup Kalbime konduğun günlerden kalma,
sanki bir duymadığım bir bilmediğim SEN var.

5.00/5 Toplam verilen oy : 1