Ask ve nefret arasinda kaliyorum bazen. Sana aptal derdim,neden biliyor musun? Ezberledigin gozlerime bakipta yuregimi goremedigin icin. Kabul ediyorum,cok kirdim seni ama bunlarin hepsi benim kirginligimin arta kalaniydi. Sana kendimi hep anlattim. Ne istedigimi oyle sifrelerle anlayamazdin,bende direk soylerdim. O yuzden cok kizardim sana,susmana,konusmani istedigim yerlerde sadece... susmana. Aptal derdim sana ama simdi anliyorum ki aptallik degilmis seninkisi. Sen sadece umursamazliginin arkasina gizlenmissin. Cunku seven bir insan sevdigini geri getirmek icin ugrasirdi,oylesine gitmesine izin vermezdi. Bu yuzden artik anliyorum,kabulleniyorum-senin umrunda bile degilmisim. Oysa nekadarda inanmistim baska bir yasamda guzel bir mutlu sonu hakettigimizi.   Bir an geliyor-icimde ifade edemedigim bir duygu hissediyorum. Acayip birsey-aglatsa hicdegilse gozyaslarimi yagmur edip,sele donusturup derdim azalacak,rahatlayacagim... Ama uzuntu degil baska birsey bu-kizginlik,yorgunluk,hastalik gibi birsey. O an seni okadar cok kotuluyorum ki kiymetimi bilemedigine,geri donmem icin savasmadigina... Hatta artik yanimda telefon bile tasimak istemiyorum cunku telefonuma baktigimda senin aramadigini goruyorum ve  o pis duyguyu yine bende hissediyorum. Ama artik suphem yok-sen seni nekadar cok sevdigimi gordun,benim icin sadece  savasmani istedigimi biliyordun,bunu sana yuzlerce defa soylemistim. Ben sana siirler yazarken senden iki cift guzel,anlamli soz beklemistim sadece,senin dedigin gibi "suslu cumleler"degil. Bu dilsizligin bana cok koyuyordu... Ama sen beni takmadin,umursamadin... Bu yuzden kalbimdeki o son umudu oldurmeye karar verdim. Buraya kadar tamam... Oyle yapacagim,boyle yapacagim,bundan sonra boyle olmayacak,soyle olmayacak ama... iste an geliyor ve yine icimde beni olduren seni bir melek gibi,sevecen,hic birakmayacakmis gibi hissediyorum. O an o oldurmeye calistigim,acimadan uzerine bastigim son umut yine ayaklaniyor,yanagimdan iki gozyasi suzuluyor,sonra bir,iki,uc tane daha... Sarildigimiz bir an gozumun onune geliyor,zamaninda sayfalara sigidiramadigim ask gozumun onune geliyor-bir sizi hissediyorum. Gecenlerde bir ruya gordum-kavga ediyorduk,ben sana cok kizgindim yine beni anlayamadigin icin,bagrip cagiriyordum sana,yani ayni gercek hayatta gibi ama fark su ki sen ruyamda bensizligi secmiyordun. Aksine bana daha siki sariliyor,hic birakmayacakmis gibi elimi simsiki tutuyordun. Ruya iste. Derler ki insan ruyasinda ya hic olmayacak birseyi yada cok istedigi birseyi gorurmus,yani benim icin tercumesi "Cok istiyorsun boyle olmasini ama olmayacak."    Iste boyle bazen nefretle ask arasinda kaliyorum. Yanibasimda bir Dunya donuyor,insanlar geciyor,birseyler konusuyor,gulusuyorlar. Hersey okadar anlamsiz ki. Hayat devam edecekmis ama varsin biraz beklesin. Herkesten,herseyden nefret eder oldum-cogu zaman gereksiz yere. En cok ta su telefonumdan nefret ediyorum,senin aradigini gormedikce ondan nefret edecegim. Sende kendini ask ve nefret arasinda biraktiriyorsun. Ya cesaret topla "Sevmiyorum seni,umrumda degilsin,aramami bekleme."de yada tam tersiyse bunu goster... Cunku icimdeki bu karanlik duygular cok yoruyor beni artik. Ya tamamen git,yada tamamen gel.  

2.00/5 Toplam verilen oy : 1