İzlediğimiz bir sürü hayattır pencereden
kimi yaprağına kar sermiş…
kimi bir türkünün güftesine acısını sürmüş.
beklediğimiz güneşin doğmasıdır…
gecenin lacivert alazında!

Anne bak…
bütün dağlar beyaza çaldırdı rengini
sular mart soğunun kremini süründü
bir hengâme tutuştu rüzgârın kollarında
anne ben…
beton yalnızlığındayım yolculuğumun
niyedir?
düşüyorum anne…
düşündüğüm vakitlerim zamana alınmışlığımı?
yoksa durulmuş gençliğimin el yazısı mı?
üç beş kelimelik gam yüklü vagonlarda soluklanışım.

İzleyişimiz, izlenişimiz ömürlük mü?
bir tren çığlında…
işlek bir caddenin her hangi bir vitrininde
kafiyelerin ve kifayetlerin kıskandıran alımında!
koşuşturduğumuz yaşamak adına,
kurşun yarası, pençe darbesi,
bir yılanın fısıldaması olsaydı eğer!
şimdi oturmuş düşlerin kaldırımlarında
şeni düşünür müydüm?
anne…
kucağına al beni
uyut bir ninninin kalbine inerek
yeşert çölleşen ovamı,
gün istemem yeter ki…
yeter ki sen ol yanımda
bilal-ı Habeşi’nin sesi sızarken damarlarıma,
ağlarken bi çocuk yüreği.
ısıt beni anne…
buralarda üşüyorum,
düşüyorum soğuk Ummanlara,
yıkılırken bir devin gölgesi.

5.00/5 Toplam verilen oy : 1