ATTİLA İLHAN ANISINA SAYGIYLA


Zor,çok zor...



Uçuşan zamanlarda,



Yokluğuna alışmak.



Özlemin doruklarda,



Gündüz,gece.



Bitmedi,bitmeyecek hasret...



Her gördüğüm objede,



Seni anımsamak;



Ayrılığın acısına,



Bir daha,bir daha katlanmak...



Zor,çok zor yokluğuna alışmak.



Gerçek sevenlerin gibi,



Nasıl da benimsemişiz varlığını,



İçten söyleşilerdeki sesini,nefesini;



Gelişini,gidişini,



Evdeki konuk sıcaklığını.



Araştırma,öğrenme hevesini.



Bıkmadan,yorulmadan,



Çalışma azmini,



Hayranlıkla izlediğimi...



Hep yanımızdaymışsın gibi.



Ayrılık...



Hiç aklıma gelmemişti.



Yoksun,şimdi.



Bir başka dünyadaymışım gibi,



Mahzun,yalnız anılarda,



Zor,çok zor alışmak yokluğuna.



Karmakarışık,içinden çıkılmaz sorunlarda,



Bugün muhtacız daha bir sesine,soluğuna.



Çözüm arayışlarına,



Düşüncelerinin aydınlatan ışığına.



Zor,çok zor alışmak yokluğuna.



Şiirlerin,söyleşilerin akıyor bir bir kulaklarımdan.



Kitapların capcanlı duruyor karşımda.



Yürekten yaptığın katkılara,



Paha biçilmez.



Dağlandı yüreğim,



Buğulandı gözlerim,



Anlatamadığım duygularda,



Bugün,çok daha zor dayanmak yokluğuna...

3.50/5 Toplam verilen oy : 2