Biliyordum ki topraga dokundugum tenim
Gözlerimi kundaginda actigim toprakti Mentese biliyordum
Ve biliyordum ki nere gitsem
Nerden gelsem nere gitsem
Dolunay vurgunlariyla karanlikkainati fenerleyen kandil ve yalniz yildiz
Aydedem güncicegim sümbülsofram navruzum biliyorum ki
Suyu sogulmamis pinarlarda caylar dereler seher serinliginin irgati
Özbenligim
Özgecmisim
Sonsuz gelecegim, büyülü bohcalar cercim
Ceyizini yasamak sevinci cevherlerinden degirmenlenip
Dörtbiryandan zembereksiz zaman dolanan sarhosum avarem
Yarinki güz yetisinceye kadar dallanmis mahsüllere degen nefesim
Biliyordum yagmurlu bayirlar kekliiik keklik türkülenen
Cünkü cigdemin rengiydi, cünkü mahur leylak merih ve leyla
Akla mantiga yatkindi ve kendi kendiydi kafessiz kus
Iskarpinsiz serce
Eloktromanyetiksiz calgilar cagiran kirlangiclar göcebe
Göcebeydi ve biliyordum ki bana esip bensiz gitmeyen rüzgarlar
Bir bag bir bagdan bozulup
Bir iz bir ize kimim kimsemi bakinip
Kendi korundan közlendiydi bir od bir ocak bir oba bir kül
Suya inmisti saklambac
Ki yanmis kavrulmus cöl kadar beni kendi bildi
Ve Mentese diyen kucaklar dolusu divan
Girilmis düsler koynundaki
Emsalsiz güzeldi

Seyfi Karaca……………….Mart / 14

2.5/5 Toplam verilen oy :