Soba yanınca
İslim salınca yoksul çıra duvara tavana
Birden bire bir ses duyunca kapı
Zaten tetikteydi belki uzakları işiten kulağın
Zaten bekleniyordun
Dalgın gece vaktiydi rüzgar uğultularıyla hesaplaşıp gelen
Açar bakarsın ki
Gözlerine inanarak kucakların atılmaya gönlünden geçeni
Yokluğunu duğduğun eksik yanındır
Eli ayağı buz tutmuş can hasretin
Kendin kaldırır atar delicelere
Bağrına basarsın
Yabandan kendi gelen müjdeni

Seyfi Karaca.........Kasım / 10