Seni gördüm anladım ki sensiz hiç yaşamam
Bu kalbimi inan ki, ben sensiz asla taşımam
Günlerimde hep sen varsın, seni sevdim güzelim
Sensiz hayat zindan bana, bu zindanı aşamam.

Kalbin açık, sözün açık, yüzün açık, tertemiz.
Hilal olsan, güneş olsan, yıldız olsan ey güzel
O kalbinde neler var ki, anlat bana ne o iz?
Bakmaya hiç doyamazdım, bakamazdım ey güzel.

Gülünce sen güller açar, yanar kalbim,yaralı
Öksedeki bir kuş gibi inan kalbim yaralı.
Bu yaralı kalpte neler vardır bilmezsin,
Bilmediğin içindir ki, bu yaramı silmezsin.

Fırtınalı bir gün gibi, gelir geçer bu günler,
Fırtınadan bir iz varsa, o da kalbimdir bil ki...
Seni gördüm, seni sevdim, sana yandım tutuştum.
Bir lav gibi, yangın gibi, benliğimle tutuştum.

Mısraları belki saçma bulacaksın sanırım,
İster yalan, ister doğru, bunları sen sanırım.
Her mısrada senin yüzün, senin yüzünde mısra,
Bir şiir ki öyle kalsın, seni bundan tanırım.

Yazılanlar bunlar değil, bir acının dilleri,
Bu mısralar, yeni aşkın geri kalmış külleri.
Bu külleri savursam da, gözlerine dolsalar,
Kendimi ben cennetteyim, seni huri sanırım.

Gözlerinde hiç bulut yok, ilkbahar günü gibi,
Korkarım ki birden başlar habersiz yağmur gibi.
Anlarım ben seni benden gittiğini o zaman,
Yüreğimden bir parçanın koptuğunu o zaman.

Yine beni hiç bırakma, yine gülümse bana
Yine kalbim, sen gülünce, yine yansın yaralı.
Kaçma sakın, tutamam ben kalır yollarda gözüm
Çıkacakken çıkmaz olur ağzımdan birkaç sözüm

Bu sözlerim belki o an sevgimin karşılığı
Bir sevginin kalbimdeki yaranın karşılığı.
Alışkındır hep gözlerim yollarda beklemeyi
Sadakatle ve sabırla yolları gözlemeyi.

Ben yazdıkça bu mısralar kıtalaşıp taşıyor,
Derya gibi gör bak gönlüm, gör bak nasıl taşıyor.
Yazıyorum, yazıyorum, dinlenmeden bıkmadan,
Yazıyorum bu şi'rimi, son söz benden çıkmadan.

Muhip Erdener SOYDAN
10 Ekim 1962 Ankara


*ÖKSE: 1-Ökse otu saplarından veya çobanpüskülü kabuklarından çıkarılan yapışkan macun.
2-Bu macunla bulanarak kuş tutmakta kullanılan değnek.

2.5/5 Toplam verilen oy :