Yalnız kalanım!..




Gözleri ağır ağır uzağa bakardı ,
Yorgun mu, vurgun mu bilemem,
Hali nedir, bir gül gibi incinirdi,
Dargın mı, kırgın mı bilemem...

Neden kömür gözlüm neden?
Tanırdım eskiden kanatsız peri,
Artık anlatmıyor ki o gözlerin,
Bakınca yüreğinden geçenleri...

Kulağın dibinde sinek vızıldasa,
Haykırırdı etrafına fırtına gibi,
Benim kalbi mide kıpırdatırdın,
Uzunca atılan kahkaha gibi...

Hangi gerçek benim ummadığım,
Şimdi ne varlığın var, ne de sesin,
Gönlüm avunuyor senin yasın la,
Hangi rüzgara karıştı gitti nefesin...

Ayrılık yoluna düştü, ben derbeder,
Her mekanda koptu, onca kıyamet,
Benzettin bizi, yazılmış destanlara,
Ayrı ayrı yönler de, nasıl bir niyet...

Çiçekler açarken girerdik yaza,
Sensiz bahçeme, ayrılığı saçtın,
Her doğan gün sana doğarken,
Gün düşünürken gölgeni açtın...

Kirpiğe kalem çek, kına yak saça,
Gidene bel bağlama, yüreğe derim,
Geçen her saatin her saniyesinde,
Dağılmaz hasretin, nefret ederim...

Gözlerin den kalanlar, bakışın şiir,
Ayrılık demin de, her daim ananım,
Özleminden uykular bana küstüler,
Tükenmez sabrımla, yalnız kalanım...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

2.5/5 Toplam verilen oy :