Dünyayı terekleyip şık raflarına düzerken evvelden
Eklmayı da bozdu...
Gülü de karaya boyadı
Canına da ot tıkadı ateşin ve toprağın...
Kendi eliyle ektiğini kendi eliyle biçerek yine
Suyun da ciğerine tükürdü,
Kirli sabun da da tenini yıkadı,
Elektiriğin de çırasını söndürdü ve kendinden an be an soğuyup
İçine sığamadığı aynaları kırıp döke döke bindiği öfke kıyametleri küpünde
Her çirkinliği kan revan içinde başbaşa kalan
Artık insan,
......... yılanların fısıltılarına bile göz dikip kulak asmadan
Tanımadığı korkunç, yanlış ve yalanla şaşı fena oldu
Sattı savurdu insan kendini üçe-beşe
Kendini kırbaçlayan azgın,
Ölüm uykulusu köle masalları kelepçeliğinde

Seyfi Karaca......Ocak / 12

2.5/5 Toplam verilen oy :