Uslanmaz Gönül

Sevgiye susamış köhne gönlümü
Çöle saldım susuzluğu tat diye
Tutup attım saraylardan ömrümü
Çul bulama kara yerde yat diye

Uslanmaz gönlüme çileler verdim
Sırat köprüsünü sabırla gördüm
Gönlüme sevdanın közünü verdim
Kavrayıp kökünden söküp at diye

Ne uslanmak bilir ne de durulur
Ne bir isyan eder ne de darılır
Her ölümde sevdan ile dirilir
Yârin her bakışı bir umut diye