Acıyorum
Şu hasret zindanlarında tükenen gençliğime
Bir suçum
Birazcık günahım olsaydı
Su serpilirdi yüreğime
Hiç değilse
Hak ettim, derdim
Böylesine gam yemezdim
Şiirler oldu hep arkadaşım, sırdaşım
Şiirlerim, o isyan dolu haykırış
Kalem ile işlediğim, sabır dolu nakış
Kimi, seni anlattım
Saçını okşamaya, yüzüne bakmaya
Kıyamadığım vefasızım, seni yazdım
Kimi, siz, iyi gün dostlarını
Ve
Unutma, dedi bana şiirlerim
Aydınlığa çıkınca, karanlığı
Doyunca, açlığı
Unutma, dedi
Güzel günlere gelince, yaşanan zor günleri
Dar gününde bırakıp gidenleri
Unutma, dedi bana şiirlerim
Unutma ki
Unutmak, gaflet uykusudur
Unutmak, namerde pusudur
Bir gün güneş elbet doğar, dedi bana şiirlerim
Unutma ki mürekkepte siyahtır
Gönül alır ise satırlar
O simsiyah harfler
Pırıl pırıl, apaktır
Ben dört duvar, ben hasret
Kalem beş parmak arasında hapis
Kasvet kasvet
Bir kara bulut gibi çökünce
Efkar ile ağlatan o his
Sakla isyanını yarınlara
Dur
Hemen teslim olma acılara
Şimdi yüreklere sevgi ek
Zamanı gelince biç
Ve o zaman
Benim için de bir kadeh iç, dedi bana şiirlerim
Sakla isyanını yarınlara
İtte onur olmaz
Gülüp yüzüne bin söz dökseler de önüne
Güvenme sahte dostlara, dedi
Unutma
Yaşananları yalnız mısralarda bırakma
Unutmak, gaflet uykusudur
Unutmak, kalleşe pusudur
Ve
Söz ver kendine
Her şeyden, herkesten önce
Söz ver kendine
İnsana dost kendisidir yine
Unutma
Unutma, dedi bana şiirlerim...

Gürsel İleri

2.5/5 Toplam verilen oy :