Kırıp kilidini kelepçesine birden birenin
Değirmenin dibinde haziran çeşmesi akıyordu,
ve yeşil yosunlar billur bakırordu ırmağa
Çilek satıyordu kiraz dallarının altında gül dudaklı mavi sema
Asumandan birkaç bölük beyaz bulut hovardası
Çıkmış caka satar gibi ormanların üstündeki yeşillenmiş burçlara
Ben ...
Durup dururken bu perdesiz titreşimlerde, sapsakin sessizliği tenefüs edip niceme
Kırıp kilidini sonra sonraların avlusunda niçinin
Bozup istifini hani kelepçelere takılmış zamanarsızı birden bireliğinin
Acaip bir şey estirdiydi arastaların arasındaki kahve kokusundan
Tam da ben ıslığa düzen kurup
Yeryüzüne yakın esintilerle gezintilere çıkmışlığa ayarsızlaşmışken
Kuleden birden bire çığlığı basan çanın çıngırağı
Ve çağırmış da öyle gelmiş gibi akasyalı köşeden bembeyaz ince tülleriyle
Viyola....
Viyola da aman ne viyola
Aman ne viyola
Çal çal bitmeyen hiç doyurumsuz
Ve içtikçe şarabına yandıran yara azdıranlardan gibi
Viyola....
Kıskıvrak sardı doladı beni ıslığımın sus olduğu öteki koralevli dudakta
Yok yerden nasıl tarifsiz yeller esti
Nasıl dalgalar tuttu
Nasıl kudurdu kabardı bulutları birbirine kaynaştıran denizaşırı fırtına...
Çağırmış da öyle gelmiş gibi sanki beni halden hale azdırmaya viyola,
Vayaman nasıl aman..!
Sanki güneşi arıyordu da gölge
Sanki ateşi soruyordu da kül
Sanki bağrıma basılmayı sarılıyordu da derlenip toparlanan depdelirgin sevdalı sanat
Hafif hafifçesine bir mim
Yandığı kucaktan yağmuru seslenircesine hani birdenbire böyle ne bileyim
Kuşlar gibi kollarıma kanat çırpınıyordu
Yağmur güneş içinde sırılsıklam Viyola

Seyfi Karaca...........Haziran / 12

2.5/5 Toplam verilen oy :