Gönül bir kere vurgun yedi mi, sevdâdan
Sürgüngülügün hatti hesâbı yoktu
Satırların ne ucu görülüyordu ne bucagı 
Sevince yürek, şair mi oluyormuş! Ne?
yalan!
Sürgün yiyor sadece;
Çocuk yüreginden kaçıyordu
Düşüyor...
Kaçıyor...
Ölüyor...
Yine de seviyordu işte...
Sevince insan, çocuklugunu arıyordu
O mâsum;
Gülüşüne kanmak isterce
Günahı küstüren ellerinden,
Umûdu kucaklamak isterce
Dileyince melekler getiriyormuş’u
Yanınca en içten hissetmeyi
Kaderin felegine mızıklanmayı
Küçük sebepler ile mutlu olmayı...
Arıyormuş insan,
Çocuk yüregini...
Vurgun yeyince yürek, bir sevdâdan
kaçmak istermiş herşeyden, insan
Sürgünlügü bile göze alıp!
Çocuk yüreginden..!

2.5/5 Toplam verilen oy :