Alacalı gök kubbe, göz kırpışan yıldızlar
Selam veriyor bana; diyor “ iyi sabahlar”
Rüzgar, yavaş teniyle okşuyorken yüzümü,
Saatler yaklaşıyor, doğuruyor gündüzü.

Sokaklarda lambalar sönerken teker teker
Akşam veda ediyor evlere birer birer.
İşte bir anne, tatlı çayı pişirmek için,
Ruhunu okşar sabah, sevinir için için.

Henüz daha karanlık, güneş dağlar ardında,
Gök kubbede yıldızlar çekiliyor geriye.
Sokak ıssız, karanlık, rüzgar esti beriye.
Bacalarda dumanlar, duman duman dağlar ardında.

İşte aydınlanıyor yollar, sabah rengiyle,
Kanat çırptı bir horoz, öttü uzun sesiyle.
İşte uzaklaşıyor bir satıcı yavaştan,
Sabah, zaferle çıktı gece ile savaştan.

Kuşlar cıvıldaşıyor daldan dala sekerken,
Sabahı müjdeliyor bahçelerde uçarken.
Tek tük insan geçiyor, hızlı adımlarıyla
O da geceden çıktı, gitmekte vazifeye.

Kırık pencerelerden odaya geçen rüzgar,
Sobanın sıcağına dayanamayıp eriyor…
Semayı zapt etmişler, bak Şubat bulutları,
İndi artık şehre, bu Şubat sabahları…


Muhip Erdener SOYDAN
22 Şubat 1961 Ankara Saat 06:50

2.5/5 Toplam verilen oy :