Gilamadalar kavrulup kurudukca güze dönen
Yapraginda sararmis somus yeller eserek silkelenip giden daglar tepeler
Sagilmis sürülerini zamanin sarpalarina boslayip birair gibi
Örtmeler ve ariliklar seyrelen sokaklara terk ve yalniz
Söylenmemis bir sirra suskunlugunu saklayan agitlar yakarcasina
Her hickirikta sinirlari bilinmeyen yoklugu sual eyleyip
Su serpilmis ikindiler kapisi gayriya ne care
Dünyasini tolayip gidenlerle yagmurlasan gözyasi sancisi
Sessizlesiyor böylece birer birer cirasi sönen aksam
Gittikce gölgesiz tütünsüz damlar cogaliyor
Evden eve kapisiyla kilidiyle
Böylece sarpalardan sinip sokulan heryer uzakligi getiren
Suskunlugun perceminden harami savruluyor
Kendinden cikip giden her yolcuya yalnizligini katarlayan köse bucaklar
Ardinda cigligi kalmis kabi kacagiyla yalin ve öte berisiz
Salinan sögütler asagisina ugurlanip göcüyor virane ehli zaman
ve selvi boylu kavaklar yaban cercisi sonbaharla hüzünlesirken
Gecen kervancilardan izi kalmis yolboyu toprak ile söylesip bakisiyor yarin
Üzüm yüklü selelerin gecit güzergahinda göcebesine bezirgan
Sevmis bulundum güzelim cala cigira savusup gidenle tozduman
Kendikendini efkar ile
…elvedaya firar ediyor

Seyfi Karaca………….Temmuz / 18