Sonu hasretmiş meğer!.....




Bir ruhumuz, bir de kalbimiz var,
Boşluğun dolduransa, sade o var...

Umut vücudun derin ruhuna iner,
Sebep verirsen ellerine üstüne biner...

Acı senin sevgilin, onu sevesin,
Karanlık sulara dalan bilesin...

Sanki bir güçte, seni kandırır,
İki gözleri seni aşka inandırır...

İnsanlar bazılarına, aşık olur,
Diğerleri yari istemeden bulur...

Sadakatini bölmenin sırasıdır,
Akılda tutmaya değer yarasıdır...

Dışarıdan içeri bakan anı görülür,
Taşlar yerinden oynamaz, örülür...

Tüm duyguları içe hapsetme olur,
Bu şeylerin kime ne faydası olur...

Kadınlar doğanın ilkel halidir,
İnanmak istemediğin bellidir...

Omuzunda iki zaman geçirmek,
Ona sorsan, dişlerini geçirmek...

Vurulmayı, hak etmeye yapmadın,
Değişimi arzuladın ama kapmadın...

Oysa kendinden nefret ediyordu,
Belki kimse beni sevmez diyordu...

Saçma bir paranoya, dışa vuruyorsun,
Geçireceğin gün hayalini kuruyorsun...

Şimdi aşkın kurallarına uymaya değer,
Sen burada o orada, sonu hasretmiş meğer...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

2.5/5 Toplam verilen oy :