Ömrüm avuçlarında,
çeksen düşerim en kuytu karanlıklara karışır yalnızlığım
en gizli yerlere saklanır gururum
ve birkaç damla gözyaşıyla veda ederim sana
kapalı kapılar ardından
Şimdi git diyorum
Elimde kalemim sensizliği çizerim kağıtlara
düşlerimle boyarım saçlarını
ve ben burada sensizde yaparım.
Yağmurla yıkarım ümitlerimi
Sensizliği haykırırım sonbahara
Ve bir kuru yaprak gibi
Baharın gelişini beklerim
Şimdi git diyorum
Burada mutlu olmaya çalışırım.
belki menekşelerim olur bahçemde her sabah sulayacağım,
belki de bir serçe konar her sabah pencereme…
Şimdi git diyorum
Bir kelebeğin kanadındaki renklerde ararım seni.
Bir çocuğun dinmek bilmez gözyaşında bulurum
Ama şimdi git
Bir gün çok uzaklarda
Ellerim ceplerimde rüzgara karşı yürürüm
yağmur yağar seni bana hatırlatan
Saçlarımı savuran rüzgar
Sana da uğrar belki de
Bana senden bir haber getirir

3.66/5 Toplam verilen oy : 3