Seni ilk gördüğüm o gül bahçesinde

Yüzünün şavkıyla solgun kalan pembe gül

Ellerinin şefkatiyle sana eğilen

Dudaklarının rengini kıskanan

Yüzünde güneşe gereksinim duymayan

Sevginle beslenen pembe gül

Onu koparmaya kıyamayan ince yüreğin

Dalında kokladığın pembe gül

Kıskandım pembe gülü biliyor musun?

Sana bu kadar yakın olabildiği için

Teninin sıcaklığını hissettiği

Sevginle sulandığı için

Ruhunun güzelliğini inceliğini

Nakış nakış işlenmiş

Gündüz güneşe
Gece yakamoza benzeyen yüzünü

Ne tuhaf bedenin o kadar uzakken

Ruhun, tebessümün yanımda

Gölgene bakmaya hakkım yokken

Yüzündeki mazime dalmışım

Ürperti dolu yüreğim

Seni kendime fısıldamaya bile çekinirim

Seni gördüm düşümde

İçindeki yalnızlığı paylaşmak istedim delice

Kalbimdeki buzu eritip açan kardelen

Mutsuzlukların üstünü örten kartanesi

Seni gördüm düşümde

Orda kalmanı ne çok isterdim

Ama nafile sabah kapımı çalacak

Uyanacağım gerçeklere

Sen bana, bense düşüme kızacağım...

İZZETTİN AKYAPI

2.5/5 Toplam verilen oy :