Unuttular mı sizleri
Babalarınızın kanı yerde kaldı
Düşman, dostça kucaklandı
Komşum
İki yetimli bir dul
Her gece kadının sesizce ağladığını duyarım
Her sabah yetimlerin ağlamasıyla uyanırım
Babaları
PKK’nın tuzağa düşürüp şehit etiği bir yüz başı
Yardım etmek istesem de edemem
Babalarını yetimlere getiremem
Kapılarını önünden geçmem
Evime giden yollu uzatırım
Beni görünce
Hep babaları sanıyorlar
Anneleri onları eve alınca avaz, avaz ağlıyorlar
Biri üç
Diğeri beş
İki oğlan çocuğu
Hallerine
İçim parçalanıyor çaresizim
Bazen kendimi tutamıyorum bende ağlıyorum
Ve İnsanlığımdan utanıyorum…

2.5/5 Toplam verilen oy :