Yokluğuna en çok
gözlerim kayıtsız kalamadı..
En çok onlar ağladı..
Ve biliyor musun
bir damlasını bile sakınmadım
sensizlikten..

Gittiğinde yapraklar
sonbaharı yeni yeni getiriyordu..
Ve yokluğunun sabahı
sarışın bir hüzün
olup yağıyordu bütün şehre..
Belki de bu yüzden kuruyan
yapraklar gibi
solsun istemedim
sensizlik..

Bu yüzden aktı hep gözyaşlarım
yokluğunun üzerine..

Şimdi tuzlu rüyalarımda
her gece seni özleyen
bir ben var..
Bir de boşa gitmediğini
bildiğim göz yaşlarım..

Kim bilir belki bir gün
bu yaşlar
yeşertir bu sevdayı...

2.5/5 Toplam verilen oy :