Adım Safinaz
Saf ve Naz, “i” ile birleştirilmiş.
Gülmeyin, ben de güldüm yılarca
Sonra
Okulda sıra arkadaşlarım güldü

Mahallede komşular
Sırf “i” ile birleştirilmiş diye
Yıllar geçti okul bitti
Oyunun ilk evresi geçip gitti

Her biri ya evlendi,mastıra gitti
Yada kenti terk etti
Adıma gülecek kimse kalmadı.
Sonra ben de gittim…

Ortaköy’de caminin dibinde
Yudumlarken şaraplarımızı
Safinaz dalgalara karışmış
Elimde yarimin sıcak eli
Kulağımda Safinaz melodileri
Ben mutluluk sarhoşluğuyla
Kız kulesine takılı kalmışım
Elimde sevdamın terli sıcaklığıyla
Sen arkamdan sarılmışsın.

İkimiz olmuşuz tekliğe inat
İkimiz tek olmuşuz çokluğa inat
Çok olmuşuz yalnızlığa inat
Yok olmuşuz çokluğa inat…

Birlikte Üsküdar olmuşuz
Sahilde balık tutmuş,oltanın ucu olmuşuz.
Misinaya yem takıp denizin dibi olmuşuz.
Nefesimizi tutup kentin dibi olmuşuz.


Sonra araba olmuşuz,gülme!
Öyle son model karavan falan da değil
Kendi halinde mazbut bir anadol
Dolanmışız ışıklı kentte ,kent bizden bihaber.

Yol olmuşuz;
üzerimizden evsizler,meyhaneciler
Yosmalar,güzel kokulu kadınlar,yakışıklı beyler geçmiş
Köprü olmuşuz;
Altımızdan vapurlar,takalar,balıkçılar geçmiş
Geçerken bize selam vermişler
Mest olmuşuz.

Ben hala “i” ile birleştirilmiş Safinaz.
Gülseniz de gülecek kimseler kalmasa da
Ortaköy’de caminin dibinde
Şarap bitmiş,hava serinlemiş
avucumdaki ter çoktan kuruyu gitmiş.// MELDA ZİREK

2.5/5 Toplam verilen oy :