Atlı karıncaları uzaktan binen
Çıkış kapısı bulunmayan şehirlerin
İnsanı içine tutsak ettiği
Soğuk yüzlü tevazusuyla ağaçlardan yalın
Topraklardan yamaç dikeyleri tırmanan
Zincirli salıncaklarda sabah ve seyir
Her sızıntısı gam dolu ırmakları
Ortasına alıp akarsu niyetine deeeeee
Ses vermeyen lalliklerin
Park ıssızlarına minder serdiği yere kadar
Deeee bilmem nerden
Bilinmez nereye öte...
Bir vakit gelir de
Kendine benzeyecek korkusuyla virane
Yüzü solan sonbahar yaprağını titreyen bahar
Uzaktan öyle...
Yalandan...yarınki cismine bakınca
Camdan bir pencere daha açarak aynası
Camın önü uçtu uçtu güvercin
Aynanın simsiyahtan pervaz
Şehir içi gibi mapushane...

Seyfi Karaca...........Ekim / 10

2.5/5 Toplam verilen oy :