1-RUBAİİ’LER

Nefsin peşinde koştum, bunca sene yılmadan.
Burnum doğrusuna gittim, hiçbir öğüt almadan.
Sanki dağların hepisini, ben elimle yaratmışım.
Ya bir günde,ya bir ayda, molasız yorulmadan.
2-M.M.M.
Güreş tuttum kaç defa, hep nefsime yenildim.
Suçum kabul etmedim, demedim ki yanıldım.
Prangaya vurulmuş, tutkunum gönül sana.
Koşturma ne olursun! Takatım yok yoruldum.
3-M.M.M.
Girdaba kapılmanın, aynısıdır hayatım!
Gönül senin elinden, kalmadı tuzum tadım.
Bir bakarsın havada, derken yerde sürünür.
Bir yer yurt beğenmedin, sürgün oldu soy adım.
4-M.M.M.
Dokunmadan inlerim, kâseyi fağfur gibi.
İstediğin yöne çek, elinde hayat ipi.
Yer ile yeksan oldum, eğilmekten karşında.
Gönül ömrüm bitirdim, yağmur, boran, kar tipi.
5-M.M.M.
Başını dik tutarsan, sonra sana kaz derler.
Şişmene aldanıp ta, uçmak bile az derler.
İçin dışına uysun, iki yüzlü olunmaz.
Hem kaz hem iki yüzlü, bu iyi olmaz derler.
6-M.M.M.
Dört yapraklı yoncayı, buldurup uğur saydın,
Hurafe şeyler ile, beni böyle kandırdın.
Dikkatimi gerçekten, daim ters yöne çektin.
Kabukla oyalayıp, özü kendine aldın...

-011-
16.01.1987

1.00/5 Toplam verilen oy : 1