Kimse kimseye kefil olacak halde değil
Ne yazık ki insandan süre-giden çocuklar
Mo-be-se kamaralarıyla gözaltına alınmış şehirlerin kıskıvrağında
Kimbilir hangi bilinmez hayal alemlerinden uyanarak geldikleri şu dünyadır ki
En çok şerbela kayıtlarında kendine rastlayan canlı ve cansız
Çocuklar...
Zavallı çocuklar...!
O külenizlerinde süttozundan beslenmeli çayırların dağlık bayırlısı
Birbirine dönmeyen dilleri uzak bir gezegen gibi insanlık ötesi ve yabani
Biri bir laf açacak diye aşktan
Yahut sevgiden bir kelam, ödü düşecekmiş korkusuyla kaçak
Cılız dallarında kendini ayakta tutamayacak kadar
Açtığıyla solduğu bir
Çocuklar...
Yarının karmakarışık yerini adım adım bellemekle mükellef
Bugünün tıka basa dükkanlarını tüketmekle yükümlü
Dünün,
Ve dünden evvelinin adresini şaşkın sürgünden,
Bir öbürüne işi azgın çocuklar
Teknolojik azman mahkumuna, pille,
Bataryayla,
İşin içine cereyan verilen akımların çırpınışları şiddetinde
İnsandan insanlığını çalanlık iyce karışıp bulaşınca
Ara ki bulasından kopup kayba uğruyor çocuklar epeyce
Ve papatya dallarında çiçek diye gizlenmiş kamelya
Ara ki bulasından adsız hatıralık soyu tükenmelerin
Kendi kendine soğuk bakan yağmurlarda tel tel dökülen çocuklar
Küskün keşişimlisine
Mütemadiyen elveda

Seyfi Karaca.......Aralık / 10

2.5/5 Toplam verilen oy :