ÖZETLE

Daha küçücükken sorardım anneme..
Yağmurda ıslanan kuşların nasıl kuruduğunu,
Gece karanlığında kalan çiçeklerin korkup korkmadığını,
Güllerin güzel kokularını nereden aldığını,
Geceleri korkmadan nasıl yalnız kaldığını.

Belki yalan, belki doğru..
Bir açıklama yapardı yüreğimi soğutan.
Tanrısı var onları kurutan,
Yürekleri var korkusuz yapan,
Peygamberin teri var kokutan,
Annelerinin ninnisi var
Geceleri cesur yapan..

…………………..

Şimdi ben ıslanıyorum yağmurlarda,
Korunaksızım anne,
Kurutanım yok.
Gece karanlıklarından ben korkuyorum,
Cesaretlendirenim yok.
Artık güzel kokular gelmiyor burnuma,
Yoksa….Peygamberim de mi yok?
Yalnız kalamıyorum geceleri,
Senin ninnin yok, masalın yok..
Elhasılı, dünyanın tadı yok..

31.05.2009-Mersin

Av. Tufan Kurt

4.00/5 Toplam verilen oy : 1