Öyle hassas, öyle narin, öyle kırılgan
Öyle büyüleyici ki...
Belki ağlamaktır
Ağladıkça anlarsın
Anladıkça da ağlarsın
Gel seninle bir daha ağlayalım
Yaşanmışlara yaşanmamışlara
Bir de hiç yaşanamayacaklara...
Ağlamak Temizler yüreğimi
Ama cam kırıklarını temizlenmiyor ki!..

Şimdi ne kadar konuşsam boş
Senin için sıradan BİRİSİ olduğumu bilerek
Ne kadar da benden olduğunu anlatsam boş
Düşlerin en güzelinde çıktın karşıma
Düşlerin en güzelini en güzel yapan
Duruşun, bakışınla...
Söylesene ben bu kadar severken
Sen beni bu kadar BİRİSİ kabul ederken
Bir dahası olur mu bu düşlerin?
Şimdi al yalnızlığımı, suskunluğumu ört üstüne
"İncitir seven" diyenleri haklı çıkaracak kadar acıyla
Hüzne bulanmadan yaşanmıyor
Dünya değişiyor da
Yüreğimdekiler hiç değişmiyor
Bu yürek beni yüzsüz yapıyor
Her defasında BİRİSİ olmak
Cam kırıkları misali yüreğime saplanıyor
Ve ben!
Vazgeçip herşeyden
BİRİSİ olmayı kabul edecek kadar..

2.5/5 Toplam verilen oy :