Şiir Tutkusu

Menü

Ölüme Yattım Sevgili

İki saatlik bir sınav öncesinde ve sonrasında ne kadar zamanımızı ve benliğimizi bizden söküp almış. Bazen bir dakikada kalmış hayatın anlamı, bazen saniyeler gizlemiş tüm bir geleceği ve biz kuşlar uçmayı öğrenemeden uçacağımız yolun haritasını çizmişiz. Hayatımızın geri kalanını bazen ucu kırılan bir kaleme bazen ise bir internet sayfasına sıkıştırmışlar. Tüm bir hayat “Gözün aydın” ya da “Hayırlısı böyledir, belki, üzülme’’ arasında gidip gelmiş. Kim olduğumuzu, kim olmak istediğimizi unutmuşuz. İstediklerimiz ile bizim için istenenler arasında yaşayıp kaybolmuşuz. Kaybetmişiz sevgili.

Aklımız bir otobüs olmuş gelen gidenlerle. Molalar vermişiz yorulduğumuz yerde. Hayaller, umutlar olmuş bu otobüsün benzini.Otobüsümüzden düşünmeyi çalmışlar, yolculara harcamış tüm benzini. Kendi ellerimizle itmeye başlamışız otobüsü; ama gidenlerin otobüste bıraktığı ağırlık gücümüzün yetmemesine sebep olmuş.Kimsesiz, ıssız bir yerde çaresiz yardım beklemişiz sevgili. Hüznün arkadaşı kaderin bedduası olmuşuz, kendimize bile fazlalık olurken “Neden, niçin’’ diye bile soramaz olmuşuz.
Hayallerimiz fazlalık olmuş bu hayata, yenilmişiz. Bu hayat fazlalık olmuş yaşantımıza; elimizi taşın altında koydukça ellerimiz kirlenmiş ve bu hâlimize dert dertlenmiş, üzüntü üzülmüş sevgili.

Gece olmuşuz, gündüz olmuşuz; anlamlı ya da anlamsız sözler olmuşuz. Gece olmuşuz. Güneş gelince Ay’ı unutup çekip gitmişiz.İnandıklarına inandırmışlar, sevdiklerine sevdirmişler. Aşkı filmlerle, kitaplarla para getirisi yapmışlar. Güvenmeyi öğretmişler güvenmenin ne demek olduğunu öğretmeden, geleceğe sorumluluk demişler, toprak insan beklerken her geçen saniye herkes için geçiyormuş; perde indirmişler. Yaşantımızın bir adı olmamış, nefsimizin bile üzerimizde hakkı olduğu hiçe sayılmış. “Keşke demeyi sevmem; ama keşke…” dedirtmişler bize sevgili.

Zifiri bir gecenin ortasında açılan ışıklarda gündüzü bulmak gibi birbirimizi şarkılarda bulmuşuz sadece. Kendimizi kandırdıkça ruhumuzun burnu uzayıp durmuş da kimse görememiş. Savaşa girmişiz, yaralar almışız. Savaştan kaçan cehennemlik olmuş.
Ağaçta asılı iki meyveymişiz, birimiz güneşi selamlamışız birimiz yaprakları… “Bu devirde’’ diye söze girmişiz “olmaz’’ diyerek sözü bitirmişiz. Ellerimiz kavuşmasın diye ellerimizi tutmuşlar; yine bu Ramazanda tutulan değil tutan kazanmış.Gerçekleri söylüyoruz diye sözümüzü kesmişler; yine bir Kurbanda kesilen değil kesen kazanmış. Hayatın yönlendirdiği gibi yaşamayı öğrenmişiz, hayatı yaşamımıza göre yönlendirememişiz. Bizi bizden söküp almışlar sevgili.

Aşkı vücudun birkaç organına emanet edip gitmişler. Gerçeği animasyona animasyonu gerçeğe çevirmişler. Kimi zevk için hayal kurmuş kimi gelecek için… Aşkın her hâlini tattırmışlar dünyaya, anne karnındaki cenini ana yemek yapmışlar, artık duyunca şaşırabileceğimiz bir şey kalmamış. Haplarla düşürmüşüz “hayallerimizi. Anılarda geçmişe uçmuşuz ama hayallerde geleceğe uçamamışız. “Ama’’ demek için çok geç kalmışız. Tüm bir hayat “ben’’ ve “sen’’ ile geçmiş. Bir türlü “biz’’ olmamıza imkân vermemişler.Öyle çok kırılmışız ki kimseye kırılabilecek gücümüz kalmamış. Hırsımızı hep kendi hayatımızdan almışız sevgili.

Millete iki öpücük gelen aşk bizde öpmeye kıyamamak olarak baş göstermiş. Ne gemiler yakmışız da en sonunda bir gemiyle birlikte biz de yanmışız. Unutulmamış, hatırlanmamış, geri gidilmemiş, ileri gidilmemiş, silinmemiş, öylece kalamamış; biz bizde kaybolmuşuz... Kitap raflarında üzeri tozlanmış yirmi bir yıllık bir kitapmışız; ama altmış seneyi anlatıyormuşuz. Gösteriş ve üste çıkma çabası kitabın ana konusu olmuş. Dilimiz her seferinde bu son demiş; ama sonları kalbimiz seçmiş. Bazen yansımalara bakıp yanmışız. Yüreğimizde başlayan yangın tüm bedeni almış ve daha da yanmışız.Ama kor gibi yanmamışız, çünkü hiçbir şey bizim gibi yanmamış sevgili.

“Hadi’’ demişim, hadi dediğime bakmadan. Bir mucize “hadi’’ demişim hiçbir mucize beklemeden, umduklarımı takmadan. “Hadi’’ demişim ölümü de yaşamı da düşünmeden. “Hadi’’ demişim hiç konuşmadan ve hiç susmadan. “Hadi’’ demişim hiçbir yarar ya da zarar gözetmeden.“Hadi’’ demişim düşünmeden, merak etmeden. “Hadi’’ demişim ben olmadan, o olmadan, sen olmadan… “Hadi’’ demişim olacağına, olmayacağına inanmadan; olacakları bilmeden, bilemeden.
Ne cevap gelmiş ne bana tekrar “Hadi’’ dedirtecek bir umut. Ben soruları başkalarına taşıyamamışım, sorular beni başkalarına taşıyıp durmuş. Ve ben bihaber, bihaberdar benim için birileri “Hadi’’ diyene dek uykuya yatmışım sevgili.
Muhammet Bora Candan8 şiiri bulunuyor
Paylaşabilirsiniz:
5.00/5 Toplam verilen oy : 1
Ekleyen Kullanıcı : muhammet candan