Kuşkusuz okullar bilgi, beceri ve olumlu davranışların kazanıldığı, var olanların geliştirilip pekiştirildiği ilim ve irfan yuvalarıdır. Ancak, her şeyi tozpembe görmek de olası değil.
Doğal olarak çeşitli sorunlarda var. Bu sorunlardan biride genel anlamda şiddet sözcüğü ile ifade ediliyor.   Bu sorunun bakış açısına göre birden çok nedeni olduğu kuşkusuzdur. Şimdi kendi bakış açımdan yansıyanları sizlerle paylaşmak istiyorum.    
 Her şeyden önce aile var olayın odağında. Ailede çocukların tüm yönleri ile sağlıklı bir biçimde yetiştirildiğini söylemek olanaklı değil ne yazık ki. Kelimenin en basit anlamı ile çocukların örselendiği gerçeği var. Klasik ailede roller çok ilginç ve bir o kadarda da düşündürücü. Şöyle ki; baba evin komutanı, anne çavuş, ya da onbaşı, çocuklar rütbesiz asker rolünde. Roller bu biçimde örgütlenmiş ne yazık ki. Şimdi birileri bunu okuyunca abarttığımı düşünebilir. Bu benim bakış açımdan görülen gerçekler. Sizlerde çeşitli varsayımlarla olayı irdeleyebilir, kendi gerçeklerinizi dile getirebilirsiniz.
Hiç şüphe yok ki, buna saygı duyarım.     Her hangi bir konuda ailede karar alınırken, çocuk bu kararla ilgili düşüncesini özgürce söyleyebiliyor mu, karara katılıyor mu? Bırakın söylemeyi, aile büyükleri çocuklarının fikrini alma konusunda bir girişimde bulunuyor mu? Durum böyle olunca çocukla arada kurulması gereken sağlıklı diyalog olasılığı ortadan kalkmış olmuyor mu? Yani çocuk ailenin bir bireyi ve ailede önemli olduğu inancını hissetmiyorsa, özgüven sorunu oluşmaz mı? Buda çocuk üzerinde dışlanmışlık etkisi yaratmaz mı?      Okullardaki genel tutum ve davranışın çocuk ya da ergen psikolojisi ile uyuşmada yetersiz kaldığı gerçeğini de göz ardı etmemek gerekir. Bu konuda idareci ve öğretmenlerin daha duyarlı olma zorunluluğu vardır.      Çevre, kalıtımın dışında kalan her şeydir ve bireyin yaşamında önemli bir etkiye sahiptir. Çevrenin negatif öğeleri şiddeti besleyen, destekleyen unsurlardır. Bu konudaki sıkıntıları radikal çözümlerle ortadan kaldırmak zorunluluğu vardır.     Tabi bir de görsel, işitsel medya var. Günümüzde şiddeti özendiren en önemli unsur belki de bu. Ne hazindir ki, medya özgürlüğü kalkanına sığınılan bu girişimlere bir yaptırım söz konusu değil. Bireylere kötü örnek olan, özellikle şiddeti özendiren bir özgürlük olamaz diye düşünüyorum. Çağdaş ölçütlere evet, ancak toplumsal barışı bozan tüm unsurlara hayır demek yanlış olmaz.     Özetlemek gerekirse yukarıda sıralanan olumsuzluklar giderilemediği sürece, sorunu ortadan kaldırma olasılığı hayli zayıftır. Bireysel olarak ne kadar çaba gösterilirse gösterilsin bu yetersiz kalacaktır. Toplumsal bir uzlaşı ile ve tüm kurum ve kuruluşların ortak katılımı sağlanarak bu sorunu çözmek mümkün olabilir. Bunun içinde topyekûn yeniden yapılanma anlamında bir eğitim verilmelidir. Ölçütleri çağdaş dünya ölçütleri ile çelişmeyen, ancak ülke koşullarını ve gerçeklerini göz ardı etmeyen bir eğitim.     Daha güzel ve aydınlık yarınlarda birlikte olmak dileğiyle…

2.5/5 Toplam verilen oy :