Ufuklar, sonsuzluğun yamacına yaslanmış
Bir de yokluğunun kuytusuna gözlerin
Yollarına düştüm, yürüdükçe uzar yollar
Yürüdükçe kaybolur gözlerin, nerelerdesin?

Hiç umulmadık bir anda
Zamansız yağmurunla ıslatan sen
Sen misin doğarken utanan güneş
Yakarken ağlatan sen?
Sen misin başıma ak ak düşen
Baharı kışa döndüren sen?
Ah nerelerdesin?

Nehirler neden böyle sessiz akıyor
Zaman neden hep sensiz akıyor...
Ölüm sessiz yanaşırmış limanına
Nehirler mi öldü içinde, ne oldu
Söyle köprüler neden ağlıyor...

Seni sensizliğe gizleme n’olursun
Sokak derbederi eyledin beni
Gittin, zamanı da götürmüşsün peşinden
Bir ateşin kaldı elimde yanar kavrulurum
Gel birlikte yanalım cehennemin olayım
Sen gideli nerde sabah orda akşam
Mehtabı da sökmüşler eski yerinden
Geceler zifiri karanlık, karardı dünyam
Saatin tik takları nafile vurur yarına
Zaman anlamsız sen olmadan, her şey yalan

En tatlı sözlerin bile anlamsız geldiği anı bilir misin sen?
Zoraki tebessümlerle ağladığın oldu mu hiç?
Gündüzün ışıkları karardı mı gözlerinde?
Bak işte ben bu hallerdeyim
Ağlamak bile fayda etmez haline ağlayamazsın
Anlatmak anlamsız gelir bir yerde derdini, anlatamazsın

Ey adını mahzenlerde gizlemiş sevgili
Sen gideli uyku nedir unuttu şu gözler
Perdeler inmeyedursun akmaya başlar çeşmeler
Henüz baharı bile geçirmeden
Güller de solar oldu, nerelerdesin

Bütün sokaklar seni saklar benden
Çekilir üstüme koca akşamlar
Peşinden hasretin tutar, nöbetindeyim artık
Mazinin kuytusuna girmekteyim
Düşerim her defasında düşlerin ortasına
Sanki bir yerlerden sen çıkıyorsun
Uzanır uzanır ellerim, nerelerdesin

5.00/5 Toplam verilen oy : 2