Laf olsuna değil bu çağrı meğer kalpten
Aldığımızın aslına çekerek, laf olsuna değil aşk...
Bu çağrı insana..
Birbirine kaçarcasına duyulmuş yanık ve uzak özlemlerin
Bu ateş..
Yalancı pırıltılardan değil, gün düşünce paramparça cam kırıklarına
Yorulmak istiyor işte ne bileyim bu yanık hal sohbete
Hatırlı söze kanmak istiyor bu susamışlık
Samimimice hasretli sarılmalara boylanmak istiyor şu düş aynası
O uzak çöllerinden insan gurbetliğinin
Yakına gelmek istiyor ara
Laf olsuna değil insan olduk bir kere
Bir kere doğduk insan olmaya, dönmek yok bundan asla...
Kor kor tutuşan neyse sönmemek üzere ateşini gene kendine devreden
Bu çağrı içten
Duyulmayan seslerin fısıltısından ve görülmeyen hayallere bürünüp
Dile gelmiş,
Yola durmuş
çıplagına sarınmış
Harcamış harcamış ne kopardıysa gönlünden
Verdiğinnin aynısıyla geri taşmış çoğalmış bendini
Yağdıkca yağıyor şu dinmesiz sağnak laf olsuna değil..!
Sahrasında gezene nehir mi nehir..!
Pürdivanesinden yüklü damlalar taşıyan
Ben delisinden şu çağlayan

Seyfi Karaca.......Mayıs / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :