Kardelenler prensesi
Süslü kirmenlerden deli rüzgarlari koynunda gezdirip avutan hoyratta siginak
Kanatlarindan unutulmus keklik nameleri yüklenmis dörtbiryanlara pusulasiz baharlanirken
Hoyratta yalnizbasinaligin köskünü hircin yamaclara ev eden zamanin nazli gelini
Kilitleri cevrilmemis dünya kapisinin göklerden yere inisini cicekler icinde bir cicek olup navruzca
Günes üsürken dagda derede
Kuytular ayazlarken iside duldada
Sögütler cirilciplanikken kavaklarin dibinde karda boranda
Sessizligi sizlayan soguklardan fitili tutusmus bir yanar kandil sendeki dinmesiz cahil
Kendini cagirip duran burcusunda baginda dünyaya ask olarak gelmenin
Süyemlenen sulara hayati müjdelenip
ilini yolunu belleten kinali elvanlarin utangac percemiyle tutkun ahvalin tümüyle sevdalik
iklimler incisi navruzgelin
Seni kendi hayalinle giyinip kusandigin topraklarda kelepcesiz düslere ismarliyorum
Seni dizginsiz bayirlarinla ve hircin hisarlarinla pervandigini gökyüzüne
Seni kayis vurulmamis özgür esintilerde safaklar söken devranla alacakaranlik gecelerine biredip
Sana sarilip bütün gecmisler adina
ve seni kucaklayip dünden akip giden zamanla yarina
Kim kimden daha öksüz kalir belkisi bilinmez ama
Seni her ihtimale topragina
Seni kalbime basiyorum
Kokluyorum
Öpüyorum
Gelin ..
Navruzgelin…!

Seyfi Karaca………..Mart / 13

2.5/5 Toplam verilen oy :