Utanıyorum senden, kaldıramam başımı
Nankörüm ben halbuki sen verdin aşımı

Sana benden daha sadık kapıdaki köpek
Halbuki senindir hergün yediğim ekmek

İnsan denen şu mahluk sana hep küstahtır
Senin yerine arzuladığı şehvet ve tamahtır

Boğazına kalın kemendini geçirmiş o nefsi
Beygir gibi koşturuyor, bitene kadar nefesi

Bir kahvenin kırk yıllık hatırı var, ya senin
Hatırını sayan yok bu alemde bunu bilesin

Adın dolaşıyor dillerde; lakin bir klişe gibi
Gözler zina yuvası, görüntüler fahişe gibi

Yazık sana insanoğlu, seni akıllı sanırdım
Ben seni ta çocuklugundan beri tanırdım

Yürüyemeyen zavallının biriydin beşikte
Başucunda beklerdi hep anacığın tetikte

Dişin yoktu, ağzına O koydurdu sütünü
Açıldığında örtün O idi örttüren üstünü

Kadın peşinde koşuyor şimdi o ayaklar
O kirli vücudu ancak nasuh tevbe paklar

Nankörsün, Şeytandan da daha nankör
Hayatına bir daha ta baştan bak ve gör

Üç kuruşluk iyiliğini hep pahalıya satarsın
Onunkiniyse ucuza ve içine haram katarsın

Haram, tuzu biberi olmuş sofrandaki aşın
Haktan bir zarar gelse malına çatılır kaşın

Sağ elinin verdiği duyulur iki sokak öteden
Komşulardan duyar sol el bunu gerçekten

Üç beş kuruş atar camide açılan mendile
Güya susturur vicdanın sesini bu rüşvetle

Hep kendi iyiliğinin tellalısın sokakta
Bir gramlık iyiliğini sanarsın bin okka

Soner Çağatay / 02:16 / 13.06.2010

2.5/5 Toplam verilen oy :