Gidip dönünceye kadar evde soguk duvar duvarda taksi duraklarina bakan caddeler dolusu gam ve nem. Tenefüsü bildinmi heybeti payeli daglari gözleyen pencerelerde dolmus tasmis cocuk sevincini calan zilden hayatin avlusuna cagirirdi. Irmak; yorgun dallarina yükü agir gelen pilitleri ve kozalaklari sürükleyip getiren yaz sellerinin akarsu yatagindan ve asma baglar koyagindan, yaban kacagi bir islik gibi dere tepe düz demeden tarlasinda tohumunu eleyip köse bucaklara koyan harman günleriydi, bilirsin..!
Bilirsin ki,, yaz gazellerini eleyip savururken, bir taraftan da tandir kavurgasi hosaf ve mercimek; kuru igde dallarina salkimlar düzer, tez bozulmus bostanlardan horanta hissesini rizkina tayin ederdi ezelin irgatligi ve dün kadar taptaze MiHRi ZAMAN hatir gönül azigi, elbette ki bilirsin..!
Simdi heybe bos sepet kolansiz yol ücra yolcu yitik hatirat hazin; aklini zavar ve zül seylerle kurcalayip bozdukca bellegini karisip giden sonsuz yolayrimlarina harap etmis pusulalar yönünde zivana hurda bir yorgunlugun densiz dengesiz zembereginde ne alic, ne hedik, ne tay,hasbihal ne huzur…
Bilirsin ki, karsilastigi zorluk, güclük, kaygi endise, darlik, engel, karanlik, korku, cikmaz, acmaz, yokluk, zorluk, cetrefil, cirkeflik.güclük, yalnizlik, zayiflik, caresizlik, tükenmislik, fitne, bozgun gibi bütün inis cikislarini DOGANIN BiLGELIGIYLE, diger canli yasam ortaklari yardimiyla ve Atalardan Kalma sevgi saygi onur güven sorumluluk fedakarlik akil vicdan bilgi cesaret itibar söz saglamligi mirasiyla ögrenir biliir bulur cözer hallederdi..
Sanki yasadigi kainattan yoruldu yildi bikti tükendi durdu zaman; ve zamana kendini ortak kosarak bütünulmus bozulmus cürümüs kokusmus tamiri ve tazelenmesi mümkünsüze ölmüs defin olmus insanlik.
Tuzun tadi, setenin sirasi, bakracin kulpu, gügümün kapagi, tirpanin bilegi, zikkenin tohasi, tohucun agirligi, gozerin kasnagi, dutun yapragi, menengicin tohumu, melemirin kepegi, hizenin diregi, kapinin kilidi, cölmegin irisi,tezgirenin ufagi, bickinin keskini….keven –kerpic bezir cirasindan tandir kolcgina tomurcugun zarifligini serbetin korugunu ateste harlayip suyunda serinleterek sayginin hürmetin izin yolun huzurun sevginin evin barkin mutlu olmak ve mutlu kilmak degerinde diyari dünya hayatinin yönünü yordamini bulan ve bilen insan güzelligiydi bilirsin. Oradan sapip izini aklini adini duygusunu düsüncesini durgunluk dinginlik bilmeyen gecimsizlik olumsuzluk sevgisizlik itibarsizlikla kavga nizaha bogup bulandiran vakit ölümlerine terketmek; bütün yokluklarla hesaplasan can cekismelerin kopup ciktigi yere bir daha kendisi olarak hic dönememenin ecel cebellesmesiydi , bilirsin…!
O halde , cürümü capi hükmü varligi algisi ilgisi ille bozuldügü cürümüslüge talim daha cok zirveler artirip, hergün aklina tüküren, fikrini bulandiran, kisiligini bozup karakterine enayilik dalkavuklugu asilayarak tüm yasam döngüsünü güden kavgaya nizaha cirkeflige yozlasmaya fitneye huzursuzluga gecimsizlige güvensizlige siddete nefrete gösterise görgüsüzlüge cöküp cöreklenen köklü BAGIMLILIK CELSESINE sonunu getiren mahkumiyeti giyimekten baska isigi, cirasi, emegi, gayesi, kivanci, sevinci, meyili, merami hic kalmayip; yitikten yitige kopup tasinan cildirisin taksim taksit ve toptan tedavüle koydugu rsisina gidip de casisindan dönünceye kadar kendini ölü tabutlarda bulan insana ISIKLAR ICiNDE OLSUN dünyasi ifadesinin artik, ne anlami vardir, ne luumu vardir, ne iyilestirilmesi mümkün, ne de MIHRi BEDELi öze itibara kesilmis iflahini tamir edip sevgiye saygiya sorumluluga söze hasbihale yahut yeniden kendi kendisine onarmak…bilirsin..!

Seyfi Karaca…………Kasim / 19

2.5/5 Toplam verilen oy :