Mentese`nin tanimiyla dünyasindan dagilip gün bugün basi bozulmus öksüzlügünün önü sirasinda `catal kazziklarin mizrak mizraga yere battigi ` ve isli duvarlar suskunluk ayazinda dudagina kibrit degmeyen ciralar bir bir karanliga kaldigi gecvakit cöküntülerin kimsesizligine söndükce….bütün rihtimlari dalya direk limansiz iskeleye cöl firtinalarindan kumsallar yükleyip sürükleyen kavrulmuis dalgadenizler gibidir hali vaktinden yangin yilkilardaki küldönüm. Bu yüzden ve ille de bu yüzden, eger odlanmis ocakta ekinden bulgurdan kurdun kusun birlikte harman ettigi dünya topraginda INSANLIK diye bir cocuk, sevgi kundagindan dogup kimini kimsesini nerden nereye nasil ve nicesiyle yitirilmemis yipranmamis ve yenilmemis bir pusulayla arayip sorup cagladan cicekten yürek semtini bilip bulacaktiysa, HAKKA….evvela sonra ve daima ve mutlaka ve mutlaka HAKKA ugrayacakti sagi solu hayali düsü uykusu veya üryani.
Kuskuya karamsarliga ikirciklige celiskiye kafadan oynakliga kalpten kaypakliga ve akildan fikirden vicdandan tümüyle eksik ve noksan kontrollü ve kapsamli tereddütlere meydan verip muhal- mahal birakmadan…sevgiyle acip kapamak gerekliydi düne, güne, cardaga, pinara, tasaya, careye, kuyuya, bakraca, baga, bostana, uykuya, üryana, aya, yildiza, dünyaya , ashbabe, elaleme ve insana uyanan yasamak delicesinden hayati doguran arzuhaller kapisini.Kuskuya karamsarliga ikirciklige kaypakliga en ufak ihtimal dahi zerrece zül miktari kir ve kargasa yüklemeden; hakka, hukuka, sevgiye, adalete, paylasima, özgürlüge, ikrara, iradeye, vicdana, sorumluluga, bilgiye, düsünceye, dengeye, tartiya, akla, mantiga süzülüp elenen birikimlerle kendini benimsemis yetiskinligin gecesi gündüzüne ve uzagi yakinina hic farketmeksizin her an heryerde tüm hayati dünya güzellikleriyle donanmis ve bezenmis dogrulara yönelen kiblegahi; icinde bütün bu dogruluklardan hayat buldugu kalbini de ibadethanesi sayarak acip kapamaliydi kendi kendinin yasam tanigiyle benim diyebilen insan.
Hic kuskuya kibire kaypakliga ikirciklige mahal ve meydan vermedendi iste dereyi bagi palamutu poyrazi zemheriyi ayazi buzu kizginkatran konan göcen yazi yahut güzü pinar pinar toprak toprak sagnagina doyumsuz susamisligin birlikteligini yanip tüterek…Lazi, kürdü, ceceni, acemi, cerkesi, adi sani ismi cismi kim olursa olsun hakka vararak sevginin sinirsiz ve sonsuz hukukuyla hayatin türlü türlü güzellikleri tutkunluk demetiyle….biz böyle bulduk ve bildik insan ehline bereketlenmis kalbimiz dogrusunu ve böyle ibadetini kildik sevginin kiblesindeki, yuvamizi yurdumuzu ülkemizi dünya esdegerlisine akil vicdan dengesiyle bir beraber ve özgür, kendisi biz, biz kendimiz olandan Türklügümüzü ve Türkiye Cumhuriyeti`mizi…Varligina sonsuz sükranla, sevgiyle…

Dipnot : Kuskusuz, ikirciklisiz, sapmasiz, egriye bügrüye yalpalanip insandan terkolan ucurumlara sarkmadan, kalbini inandigi ibadethanesi, ibadethanesini HAK`tan ayrilip sapmayan dogruluklara yönelmis SEVGI hukukundan yetiskinlesip benimsemesi gerekiyordu insanimdiyen kisi. Biz bu zamana kadar bu halden ve yoldan bildik ve bulduk kendi biz, biz kendimiz olan yuvamiz yurdumuz ve insanligimizi icinde barindiran Türklügümüzü ve Türkiye Cumhuriyeti`mizi.Yasama hukukunu HAK`tan bilen tüm güzelliklerle, varligina birligine dirligine tükenmez sevgiyle; diye satirlanip siralanan yazi, diger öncekilerin tamamlayan devamindandir.

Seyfi Karaca…………Subat / 14

2.5/5 Toplam verilen oy :