Farkında mısın bilmem...!?
Senin günden güne yorgun avlulara su serpişine bakarak geçiyor zaman
Farkında mısın...?
Genzi yanık birbirine bulaşmış bir dolu dünya, mordan maviden cayarak
Farkında mısın duruluğunu kaybediyor sade gül kokusu ve kahvelerin hatırı
Her şeyin ar damarında utangaç bir mahsurluk,
Farkında mısın...
....... herşeyin nutkunda ağrıyan sancıyan sus..?
Farkındam mısın bilmem sevgili anacığım, her el verişinde durmaksızın göçen güzlere
Cismini ve rengini soldurdukca hıçkırası tutan devri alemler
Farkında mısın bilmem,
Seninle birlikte bakıştığı aynalardan kendini alamıyor dünya dolusu
Uluortalıkta bir yığın sürgün..
Lime lime can çekişiyor farkında mısın eceliyle kol kola gezen azap
Gazaba uğruyor her yol,
Her durakta çarkı çemberi bozuk bir saat ,
Her varışta yoksul bir menzilin kilitsiz kirmeni dönüyor
Her makasta uzak bir telgraf çığlığı her bucakta kimsiz kimsesize farkında mısın...?
Farkında mısın... kendi meydanını yabandan soruyor yüreksizliğin sahibi kapılar
Farkında mısın canım anam..
Senin dillerinde seyreldikce seyrelirken hayatın beşiğini avutup ırgalayan lehçeler
Tınmıyor bile kendinden el çeken duyarsızlık
Ve akabinde her köy yazısız bir mezar taşı gibi
Her köy, çığlık çığlığa delisine tellalde
Farkında mısın her şehir yığıldıkça yığılan günaydınsız mahsen
Farkında mısın sende azalırken adını andığın insan
Hiçbirşey çoğalmıyor
Farkında mısın toprak kayıyor,
Sular bulanıyor
Hava bozuluyor, zaman eriyor, devran esniyor
Farkında mısın sevgili anacığım sen yolcuyu yoldan sordukça
Irayıp uzuyor kendi kalbiyle arası açık insan..?!
Farkında mısın...!?
Gözü kararmış bir yeraltı dehlizinde birbiri ardına konuşlanmış itiş kakış delik deşiklikte
Yer yerinden oynuyor
Eşini ve eşiğini yitiriyor dünya evi farkında mısın..?
Konuşmadıkca anlaşılmaz oluyor en fenacasına rehin kalan acı söylemli lisan
Mekan meskensiz
Maalesef iskansız
Ve kendi canında yükünü taşıyamaz oluyor insan...
Hiç sanma ki durduk yeredir böylesi islim islime tren camlarına yapışıp kalan
Bu körkaranlıklı gidiş
Canım anam
Sen sızlıyorsun bu ıssız yarada diyedir belki
Belki sen üzülüyorsun diyedir,
Canından koparıp atamadığın düne dair bugünü
Koynunda kucağında göçünü alıp günden güne bilinmeze giden
Şu başıbozuk büyük yalnızbaşınalığın
Kol yetişmez
Kucak ulaşmaz kuraklığını sarınıp avunduğun

Seyfi Karaca..........Aralık / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :