Tabana yayılmış sefilliğine
İş bu ilmuhaberan çıtkırdıların yoksun dalı
Hani bilemem sen beni dinliyorken ey uzak şey
Mavisi ne belli bir deniz
Kendi kendine karanlığın dibinde kabarıp köpüren
Gece doluyor şu kayıp şehre
Gece boşalıyor en yakın sessiz limanda hayalperen
Yalnızca simsiyah gözleriyle
Kömürce bir yangını bakışarak zifir
Susar mıyım yağmur ıslanmışı duvarı hiç
Çıkar giderim zamanı
Öksüze sarkac olmuş da burda saat
Yüreğimi onulmaz sızılara sardığından
Yol verir her ufka
Gam yüküm

Seyfi Karaca........ Ekim / 10

2.5/5 Toplam verilen oy :