Leylalı Şiir

Şiir seninle şiir...
Ey leyla
O şiir yetim yoksan
Yetimim yoksan
Ömrüm ise çöl yoksan

Yetimim...
Ömrüm çöl
Leyla yetimiyim bu çölde
Leylamdır ürperten yüreğimi...

Yetimim
Leylam
Gök yüzünün maviliğine eşsin
Işıklara benzersin narinlikte
Taze üzüm dalısın sevmezsin soğuk seherleri
İçimin derin denizlerinden seslenen leylam

Yetimim...
Zarif söylenmesi gereken adını
Hoyratça mı söyledim
Neden kaçtın uzaklara leylam

Yetimim...
Dudaklarına yazılır mı bir gün adım

Belki adını dudaklarıma almadım daha
Sana varan yollarında değilim savaşın
Atlıların geçtiği yollara varamadım daha
Ömrüm siyah belki yeterince ufka dikmedim gözlerimi

Ömrüm çöl...
Bir leylaya tutuldum
Öyle bir leyla ki,
Kumlar uyanır ayak izlerinde
Yere göğe yeter ellerindeki beyazlık
Saçları binlerce pınar

Ömrüm çöl...
Bulutlarda mısın leyla
Orman orman çağırayım
Yoluna halılar serilsin
Eller çiçekler uzatsın
Ellerinde koca koca güneş


Neden yolun ıssız leyla
Neden ufkun rahmindesin hala
Düştüğüm yalanlardan çıkar beni

Yetimim sensizim
Sensizim ömrüm çöl...

Gözlerin gök yüzüm
Çölümün ufkunda
Koşarım koşarım
Yollar sana varmıyor leyla
Dizlerimin dermanı kalmadı leyla

Dizlerimin dermanı kalmadı leyla
Sensizim ömrüm çöl...

2.5/5 Toplam verilen oy :