Leylalı Gül Şiir bu

Ben leylaya tutuldum
Leylalı gül şiir bu

Bir leylaya tutuldum
Leyla yetimiyim bu çöllerde
Leylamdır ürperten yüreğimi...

Bir leylaya tutuldum
Leylamın maviliği
Gök yüzünün maviliğine eş
Işıklara benzer narinlikte
Taze üzüm dalı sevmez soğuk seherleri
İçimin derin denizlerinden seslenen leylamdır

Zarif söylenmesi gereken adını
Hoyratça mı söyledim
Neden kaçtı uzaklara leylam

Leylam
Dudaklarına yazılır mı bir gün adım

Leylam
Belki adını dudaklarıma almadım daha
Sana varan yollarında değilim savaşın
Atlıların geçtiği yollara varamadım daha
Ömrüm siyah belki yeterince ufka dikmedim gözlerimi

Ben leylaya tutuldum
Öyle bir leyla ki,
Kumlar uyanır ayak izlerinde
Yere göğe yeter ellerindeki beyazlık
Saçları binlerce pınar

Leylam
Bulutlarda mısın
Orman orman çağırayım
Yoluna halılar serilsin
Eller çiçekler uzatsın
Ellerinde koca koca güneş

Neden yolun ıssız leylam
Neden ufkun rahmindesin hala
Düştüğüm yalanlardan çıkar beni

Leylam
Sensiz ömrüm çöldür
Gözlerin gök yüzüm
Çölümün ufkunda
Koşarım koşarım
Yollar sana varmıyor leylam
Dizlerimin dermanı kalmadı leylam

Dizlerimin dermanı ol leylam
Dizlerimin dermanı gül leylam
Hamdi Oruç

2.5/5 Toplam verilen oy :