Her seferinde en son devrildiği çukurdan
Hortlayıp çıkarak
Her seferinde en son takıldığı kendine yenilmişliğini
Bir insan boyu geçmeye atlayışlara gergin
Yeminsiz bir tercuman gibi bütün susuşlarından
Daha parlak
Daha cilakeş
Haha işlek purpurlu
Saray yavrucuğu yapacağım ıkınmalarıyla
Sürte sürte gözyaşı yoğunluklu acılardan
Bambaşka bir dünya modelleyeceğim diye
Taşın yoğunluğuyla oynayıp
Toprağın dokusunu baştan sona çer çöpe kurcalayan
Ve yepyeni insan kalıplayacağım diye
Birbirine bağsız bağlanmasız, yüreği dokunmayan
Kuzgunsu kapışmaların
Kafa uyuşumsuzu tahammülsüzlüğü göz göz
Odalara hücrelenmeler yalnızından
Daha şahaser icatta bulunacağına dair
Üstüste konulmuş karton piramitciklerinden kurulu
Bulaşırsam yıkılır korkusuyla yan yana duruşları
Yaşamsız ve yapay
İnsancıklar dizilisi kağıt üzeri
Her seferinde en sonuncusundan daha şekilsel
Bir kat daha görselliğe tabi, bir kat daha
Yeri göğe tırmandıran tırlatık..
İnsanüstü heykelleşmelerin önü karanlık
Sonu en sonuncusundan kat be kat karanlık
Acımasız hallarinden
Yüksek fiyakalı resimleri iş güç sahiplenerek
Başı öne eğik
Ara açıkları yaşamla ölüm arası kalpsizli
Yemin koşa koşa bir birine
Çok gürültülü ritimlerle
Taaa ki çarpıntısı tık vermeyene dek
Gün geçmez ki terkinin üstünden
O insan kalpsizi korunaksız saraya
Kuzgun baykuş konmaya

Seyfi Karaca............Ekim / 10

2.5/5 Toplam verilen oy :