Nedir bu feryat gönlüm, nedir?

Nedir sizden istediğim günler?

Bir yalnızlıktan doğan

Bu iç çekişler nedir?

Bir güz sabahı düştüm yollara,

Bir güz akşamı duydum

Yalnızlığın, kimsesizliğin acısını.



Nerelerde çocukluk hayallerim?

Nerelerde oyuncak tabancam?

Ayçiçeği sopasından atım,

Elektrik telinden kırbacım

Siz mi beni kaybettiniz, ben mi sizi?

Kim ayırdı çocukluğumdan bizi?

Ey geride kalan gözyaşından

İz bırakıp kanlanan gözlerimin

Katil günleri!

Kime şikayet edeyim sizi?



Bir güz sabahının soğuk eliyle

Dokundu yarama gurbetin adı

Bir güz akşamının solmuş yaprağı

Düştü gurbetlere uzak uzak…

Unutulmaz günlerin

Kaldı kalbimde yadı…



Dur çocuğum

Getirme aklına kötü düşünceleri

Hayattır bu gelir geçer

Çekeceksin ama, çek

Öleceksin, ama öl

Kimi ilgilendirir bu:

Kimi?



Isınmak mı istiyorsun çocuğum?

Soban da var, kömürün de.

Tüketecek ne istiyorsun

Güzle başlayan ömrün

Yanmamış kömürle dolu mangalın

Başucunda yattığı vakit

Rahatlıkla kışın solar.



Niçin bıktın bu kadar yaşamaktan

Aç mısın, açık mısın nesin?

Nedir bu kadar yıldıran seni

Niçin hep ölümü beklersin?

Toprağı sen misin dolduracak

Ölüm acizlerin işi

Fakat sen acizden betersin…



Kaç defa geldi aklına yaşamamak

Belki aylar ayı

Belki haftalar bitmeden

Gitmek kolay

Ama dönmek yok

Uyumak istiyorsan uyu

Beş on tabletin elinde bu iş

Fakat korkuyorsun

Gitmek bu kadar acı mı?

Bak, şikayet eden var mı

O yolculuğa çıkanlardan?

Hiç olmazsa unutulursun

Ve sen de inan

Kurtulursun.



Yakında vedaya çık

Veda et Boğaziçi’ne

Sisler arkasında gördüğün vapurları

Gözyaşları içinde seyret.

Mendilin varsa elinde,

Bir yolcu gibi salla uzaklara

Karşılık bekleme.

Gidenin mendili sallanmaz sana.



Acı çığlık gibi kaderin

İstasyonda mı başlayacaktı

Gurbette mi geçecekti ömrün

Bu soğuk akşamlarda

Çocukluğunu mu tahayyül edecektin?



Ondokuzunda mı dertli olacaktın

Yirmisinde mi günlerin geçecekti

Gurbette şiir yazmakla…

Yirmisinde mi küsecektin hayata

Yirmisinde mi intiharı düşünecektin

Korlaşmamış mangal kömürüyle her gece

Kalbim çarpıyor ama

Yirmisinde mi ölecektin kendince?




Muhip Erdener SOYDAN

24 Ocak 1964

2.5/5 Toplam verilen oy :