Dünyaya kalsa...
Kaldığı yerden, kıldığı ikrardan dolanıp dönecek zamana
Dünyaya kalsa..
Dünya kendi haline bir konsa, o tertemizlerden su içirecek yağmura
Kelebekler göçürecek çiçekten çiçeğe
Arılar korosundan sazlar çalaçak sevincin gülen yüzüyle dallara tüllere
Dünyaya kalsa közalevlerde yanan
Güneşe delisi tükenmez rüzgarlar körükleyecek
Dünyaya kalsa bütün yolları leyli leyli delalime kuracak
Toprağın dirliğini helal getirmeden ve giden gelen yolculara yarım canından verip
Dünyaya kalsa..
Ah bir dünyaya kalsa dünyaya...!
Açıp kapanan kilidin ucunda taşımayacak
İzinden azade insan zihnini
Dünyaya kalsa ağaçlar hangi mevsim dallarında gönlüne göre veren
Ona giyinip soyunanacak ve kuşları oralara uçuracak
İklim hangi deli çağlarda keyfekederse
Dünyaya kalsa ay ay ışıyacak
Gecenin keşif gözleyen düşlerinde ateş böcekleriyle kandil-fener
Dünyaya kalsa gündüz ay çiçekleri ay ay...
Ebemkuşağı göksellenecek,
Trunculrdan narenciyeler bahçelenecek
Dünyaya kalsa gözünü ve gönlünü doyuracak kim ne dilerse
Burcusu burcu
Billurluğu billur dünyaya kalsa
Börtü böceklere ev yuva kuracak
Taylara..oğlaklara...cerenlere..
Fidanlara, filizlere, ormaaaaan orman körpecikten tomurcuktan
Hepsine hepsine bir,
Bir tutamlık sevgiyle bağ bedesten olup kendi dünya
Dünyaya kalsa sazende çalacak, semazende dönecek
Arzusunda durmaksızın artıp ve hiç eksilmeyen yaşam sevinci
Bozmadan aşkın istifini-keyfini dönüp dönüp hayata dünya
Seni beni bağrına basacak sevgili diye hep..
Bozulmadan ne oddan ne de ocaktan...
Dünyanın kendi halına vaktine
Ah bir kalsa
..bir konabilse hayat...!

Seyfi Karaca.........Nisan / 11

2.5/5 Toplam verilen oy :