Kartopu günlerinden yuvarlanip gelince bahar
Kengerler höyükte tüllenir
Yemlik pürlenir madimak harmanlanir körpelesmis yaban yazilar
Bildin degil mi…
Yagligin cikisinda eksi cörek cölmek peynirli cirana
Önlügün ilkleri kopuk yaka dersen bir ucu sirtta bir ucu döste bgirda
Körpe taylar gibi
Bagli zamanin calan ziliyle paydostan bosanir bosanmaz okul sirasi
Uzak ufuklara bakan bir yerden deli rüzgarlar semtine hükümdar olup
Derelere caylara irmaklara bayirlara
Sökülüp gidesi gelen kurtulmuslugun kacip götüren firarisiyle
Dizin dirsegin cocuk
Yüzün yanagin kaysak ve sümüklü cag
Gören var mi diye bütün gün unuttugun sünnetli halini
Sidik zoruyla tasin duvarin göstermeyen tarafina ancak yetisip
Sonra burcuna ulasilmaz bir hisarkaleye bakar gibi
Cigligi ikindinin her yanina yayilan günbatimi daglarina
Keklik kayaliklarina
ve pancar düzlüklerine dogru doludizgin dörtkoldan
Gögermis ekinler üstünde cirpinip duran tarla kusunun
Haykiran sevincine ortak olmak icin
Gökyüzüne asili kalirdin aklim cahilim
Karanlik cöküp sarki susup geceye ayak basana kadar sessizligin
Sanki körpe kalbin calip söyleyen bütün kuslara siginak
Dal düsük topuk yorgun cente calcamur
Eve ancak öyle dönerdin
Sefilim ezelim
Bildin degil mi…


Seyfi Karaca………..Nisan / 17

2.5/5 Toplam verilen oy :