Bakışlarını boynuma vebal diye sırlanıp
Saklı bir gökkuşağı penceresinden eleden aşkı sana çağıran
Kulaklarına eğilmiş iklim rüzgarlarıysa çağırıldığın ıslıkta sseyran olduğun
İğnesinde tığ oynatan bir kaneviçenin gülbaharısındır
Kocaman dağları sise dumana veren işitilmemiş çığlıkları kanan sessizlikle
Evsiz barksız gecelere dalan ay gibi, yarı kaçak
Yarı divanelerin delisi
Lafın uçu nihayetsize bağlanmış söylenmedik sözdedir
Sana seni seslenenen ahlardaysa birazı eflatun esmesi ziya
Birazı çırası aşka yanık ışık
Kalanı tozpembe bahar.....
Herbir yanı yangın yeri, üstü başı aşk ile sarmaşık...

Seyfi Karaca.........Mart / 2004

2.5/5 Toplam verilen oy :