Önce, onu görürsün,
ve o ilk ân nefesinin kesildiğini bile hissetmezsin.
Başka bir gezegendesin o ân, zamansız bir gezegen.
Renkler çok parlak, ama aynı zamanda da bulanık, birbirine girişmiş.
Aşk nedir ya? Bir kelimeye mi sığdırılır bu hissettiklerin?
Gözlerinin sürekli onu aradığını farketmezsin.
Oysa ki adını bile bilmiyorsun daha.

Onu gördüğün zaman sürekli aynı duyguları yaşarsın,
Eksilmez, Hatta daha da katılaşır, kaçınılmaz şekilde.
O ânları değerlendirebilmek için her hareketini izlersin;
Duruşunu, sabırsızlığını, nadiren değişen yüz ifadesini.
Ve ânlar vardır gözgöze geldiğiniz,
ama yasaktır sevinçler; o sadece etrafa bakınıyordur.
Onu izlersin, hoşuna gider...
Ve ondan sonra sürekli gözlerinde yaşar, ruhûnun girdabında.

Sanki onunla görüşmüşlüğünüz var artık, öyle yaşatıyorsun ki içinde.
Hatta rüyâlarına bile giriyor, acımasızca!
İlk kez orada sesini duyarsin, çok yakın olursunuz,
Oysa ki adını bile bilmiyorsun daha.

Şîrler yazmışsındır, bir onu düşünerek,
Damarlarını kaplamış "Aşk"ın gül kokusu.
Kendinle haftalarca, aylarca tartışırsın;
'Saçmalama, sevmiyorsun, takma, kendine gel' diye. Dinleyen kim?
Çâresizsin; artık içine tıkayacak yer kalmamıştır.
Ve çok düşünürsün 'nasıl konuşmaya başlasam' diye.
Vakittir, ona sonunda yaklaşırsın.
Cesâretini değil, yüreğini ve gururunu toplayıp ellerinde tetikli bomba gibi tutarsın
Korunmasızca. Artık çok geç, konuşmalısın;
körükörüne atmışsın kendini alevlerin tam merkezine.

O ân tüm sözcükler yetersiz ve anlamsız gelir.
Nasıl, nereden başlanılır ki hakikaten?
Çok samimi ve cana yakın gelir sana, çünkü can'ına taht kurmuştur.
İçinde o kadar canlı bir hâli var ki,
Sonsuzluğu feth etmiş bir alev gibi.
Oysa ki adını bile bilmiyorsun daha.

Sonunda selam verirsin,
İçini dışını tanırmış gibi hissedersin,
Mutluluğun tatlı kokusu sarar her yanı.
Sonra, o bir cümle ile,
O 'pardon ama, siz kimsiniz'in soğuk resmiyeti ile,
Önce parmaklıklar,
Sonra kilometreler sokar aranıza.
Ve o ân, ellerindekiler ağlayarak
Patlar.

01/05/2013 - 23:38
Londra

2.5/5 Toplam verilen oy :