Bu ani duygu akışı bilemedim, neden aşkta,
Denir ki, iki şeyin arasında bir çizgi vardır,
Biri onun gülümsemesi, diğeride göz yaşın,
Temelde, farkına varmadığımız hata vardır...

Tanımadığın birinin ardından seni sürükler,
Tanımadığın aşkı, hop, ortaya çıkı veriyor,
Görmeye muaffak olamadığımız kaçarken,
Farkında değiliz; ama, mimiklerimiz eriyor...

Göremediğimiz şeyi, elbet kontrol edemeyiz,
İnsan bakmaya çalışır, aşk görünmemeye,
Gözlerimizi dua etmeye, rüyaya kapatırız,
Gözler içinde acı büyür, bağlı, sevilmemeye...

İnsanın içine taş gibi oturur, sıkıntıya sürükler,
İnsan ağır duygu yaşar, hep basamak basamak,
Paylaşmak kavramı yerine, tüme hakim olur,
Güneş sıcağıyla sarmaş dolaştır, aşkı yaşamak...

Gece yavaş yavaş çöker, benim ufuk üstüne,
Düşündüğümden çok farklı, yolculuğa çıkarır,
Ruhları okşar görünür, ferahlatmaz rüzgarı,
Geçmiş kahkaham yerini, göğü inleten acı alır...

Görünüşe aldanmamamı kimseler söylemedi,
Hayatta olan tek şeyim, bol bol hiç bir şeyim,
Mucize değil, kavgaya tutuştum aşk kazandı,
Sonsuz denizde onu arayan, yitirilmiş neşeyim...

Ey yalnızlığın tuhaflığı, sana bıraktım olayı,
Artık ışık içinde görünmediğim günü deşme,
Her zamankinden daha hüzünlü bakışlarım,
Gözler dolu dolu, yağacaklar yere, iki çeşme...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

2.5/5 Toplam verilen oy :