Halepten arşına sora sora Bağdatı
Mintan değiştirir gibi değişe tokuşa nakit vakit
Içi dışı karanlık bir lambanın yüzü
Gözü eğrisinde per -gel işletip
Merkezden uca torbalanmış ve külçelenmiş çil çil
Neresini kendi bile bilmeyen dominonun sıfır ayazından
Ip inceldiği
Boncuk saçıldığı
Öküz ölene ortaklık bozulana kadar aktan, karaları seçmenin
Nerden
Hangi yandan gelirse gelsin, güne aldırmaksızın yolunu yanlış kervanlara katarak inatla toz?
İnantla toz ve duman
Hızlı notalara minibüs kaldırıyorsa aslında hiçbirşeyi taşımaya ne gücü
Ne de hayali yetişmeyen iflas
Topukları çok gezen çamurlaşmış kara iz bırakanlardır o soğuk volta
Ve dibinde çağıltısı tükenmeyen
Sesli ırmakların
Acıyla sancı pahasına
Vay gele başına...! vay !
Torpido gözlerine tıkıştırılan ufukta yoksul bekleyişlerin
Kör döğüşlerinin
Körü körüne aktan karaya
Kıyıya çekilmiş bir ummanda suyuna kir bulaşmış sefilliğin Vay gele..!
Boyası yüzünden dökülen binbir sahteliğini haraba süslenmiş
Sokaklara düşmüş ve parklar sürgününce
Zar zor
Ancak ayakta kalmayı deneyen kökleriyse kıtlıklara sitilli
Ruhsatsız el fenerlerine umudu köreltmiş hatalı sollanan
Yerçekimsiz sağdan yediğiği darbelerle
Çarpılan
Çırpınan
Çarpıklanan insan ve kentleşmeye vay..!

Seyfi Karaca

3.00/5 Toplam verilen oy : 1